به این تیم شایسته اعتماد کنیم

حقیقتی که در مورد این تیم نادیده گرفته شد، دامنه تغییرات کلانی است که در این تیم روی داد. به جرات می توان گفت هیچ تیمی در دنیا نمی تواند بدون ستاره های باتجربه اش عملکردی نزدیک به گذشته داشته باشد. تیمی که سه شنیه شب با ایران بازی کرد، بدون لئال، لوکاس، لوکارلی و ... به برزیلی متوسط تبدیل می شود. این قاعده در مورد همه تیم های بزرگ دنیا از امریکا گرفته تا فرانسه، لهستان و ایتالیا صدق می کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تیم های بزرگ دنیا عملیات تغییر در تیم را به تدریج انجام می دهند تا جوانان به مرور به تیم های بزرگ تزریق شوند.

اما در تیم ملی ما همه جوانترها بیش از یک دهه پشت ستاره های بزرگ، متوقف ماندند. امین اسماعیل نژاد که در لیگ ملت های امسال همه چشم ها را متوجه خود کرد، ۲۶ سال سن دارد و همه رسانه ها و کارشناسان دنیا با حیرت می پرسیدند: «پس او تا کنون کجا بود؟!». اسماعیل نژاد و بسیاری بازیکنان دیگر در این تراز، در والیبال ما حضور داشتند؛ اما جسارت استفاده از آنها وجود نداشت. به این ترتیب همه سرمایه های والیبال ما پشت صف ماندند و بسیاری از آنها سوختند تا در یک بازه زمانی ۱۴ ساله، تیم ملی بزرگسالان به یک فهرست آشنا محدود شود (که با وجود این سرمایه های بزرگ نتوانستیم حضور روی سکوی جهانی را تجربه کنیم).

تیمی که به لیگ ملتها و بعد به جام جهانی رفت، در حقیقت نتیجه جسارت کادر فنی و فدراسیون والیبال ما بود که البته در لیگ ملتها خوش درخشید. در مسابقات قهرمانی جهان هم می توانست به مراتب بهتر از این عمل کند؛ اما چه زمانی باید هزینه ساختن آینده را پرداخت؟ ما می توانستیم تا ۵ سال دیگر هم از ستاره های نامدارمان استفاده کنیم اما بعد از آن چه می کردیم؟

ستاره های نامدار والیبال ما به هر حال روزی به مرز بازنشستگی می رسیدند. یک روز باید جسارت تنفس بدون آنها را پیدا می کردیم و حالا باید اجازه دهیم جوانان ایران، خودشان را نشان دهند. تیم ملی والیبال که دوره گذشته قهرمانی جهان، با مربی خارجی و همه ستاره ها به مقام سیزدهم رسیده بود این بار با یک مربی جسور ایرانی و ستاره های جوانی که بسیاری از آنها، تجربه اولشان را پشت سر می گذاشتند، در همان خانه جدول ایستاد. دوره قبل لیگ ملتها با نامدارانمان دوازدهم شدیم و با جوانانمان هفتم شدیم. اتفاقی که بعد از دوره دگرگونی در تیم ملی والیبال افتاد، کاملا قابل قبول و دفاع بود و هرگز نباید آن را در حد فاجعه، زشت جلوه دهیم. همان طور که ۱۴ سال قبل به سعید معروف، محمد موسوی، فرهاد قائمی، شهرام محمودی، امیر غفور و .. اعتماد شد تا چهره های شاخص والیبال ایران شوند، به این بازیکنان هم اعتماد کنیم. جوانانی که به اندازه اسطوره های تاریخ والیبال ایران استعداد دارند و ضرورت دارد ترس شان را از مقابله با بزرگان والیبال دنیا بریزیم. به این تیم شایسته باید افتخار و اعتماد کرد.

256 251

کد خبر 1671513

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: والیبال بهروز عطایی والیبال ما تیم ملی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۶۳۲۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نامه خواندنی اینزاگی به هواداران اینتر

به گزارش "ورزش سه"، سیمونه اینزاگی پس از قهرمانی اینتر در سری A، نامه‌ای طولانی به هواداران این تیم نوشت. نراتزوری پس از پیروزی در دربی دلا مادونینا مقابل میلان، قهرمانی در ایتالیا را مسجل کرد.

این قهرمانی، بیستمین قهرمانی تاریخ باشگاه اینتر بود و آن‌ها از فصل بعد دومین ستاره را روی پیراهنش حک می‌کند. اینزاگی نامه‌ای خطاب به طرفداران اینتر را در اختیار کوریره دلا سرا قرار داده که آن را در ادامه می‌خوانید:

"به سفر ما خوش آمدید که از شور و شوق و پیروزی‌های بزرگ ساخته شده است. ستاره دوم متعلق به نراتزوری است. از ابتدا فقط یک هدف وجود داشت: سربلندی شهر و همه طرفداران ما. بسیاری از هواداران فوق‌العاده، که همیشه در کنار هم هستند، با اشتیاق زیاد و عشق به رنگ اینتر، متحد شده‌اند.

من مفتخرم که داستان این سفر فوق العاده برای این باشگاه بزرگ را با شما به اشتراک بگذارم، اما مهمتر از همه برای بازیکنانم و همه کسانی که اینتر را دوست دارند، ما به یک هدف باورنکردنی رسیده‌ایم که به ما امکان تاریخ سازی می‌دهد.

جاده پیروزی زیبا بود، ستاره دوم روی سینه نشان دهنده تلاش، فداکاری و استعداد همه افرادی است که خانواده ما را تشکیل می‌دهند. مانند اینتر بزرگ هررا که سال‌ها پیش اولین ستاره را به دست آورد، امروز ما نیز در حال نوشتن یکی از مهمترین صفحات باشگاه هستیم. تشکر ویژه از استیون ژانگ، رئیس باشگاه که من را در اینتر می‌خواست، همیشه به ما نزدیک بود و هرگز اجازه نداد چیزی کم داشته باشیم.

از همه مدیرانی که با آن‌ها کار کردم تشکر می‌کنم که ما را در موقعیتی قرار دادند تا بتوانیم کارمان را به بهترین شکل ممکن انجام دهیم. از همه همکارانم و افرادی که این سفر درخشان را با آن‌ها سهیم شده‌ام، تشکر می‌کنم، بدون تعهد آن‌ها به این هدف بزرگ نمی‌رسیدیم. اما مهمتر از همه از بازیکنانم تشکر می‌کنم، قهرمانان واقعی بسیاری از نبردها که باعث افتخار همه هواداران نراتزوری در سراسر جهان شده‌اند.

یک تشکر بزرگ از خانواده‌ام که پناهگاه امن و پشتیبان همیشگی من در زندگی‌ام به عنوان یک مربی و به عنوان یک مرد هستند. وقتی بالاخره سوت پایان دربی به صدا درآمد و دیدم همه هواداران نراتزوری در حال شادی هستند، احساس شادی بی‌نظیری کردم که خیلی تلاش می‌کنم تا آن را توصیف کنم.

در این سه سال با هم، با باشگاه، بازیکنانم و این گروه کاری فوق‌العاده انجام دادیم، فوتبال فوق‌العاده‌ای بازی کردیم، با چالش‌هایی روبرو شدیم و جام‌های زیادی را به دست آوردیم، و در فینال لیگ قهرمانان اروپا به خوبی بازی کردیم، جایی که می‌توانستیم خوش شانس‌تر باشیم.

ما همیشه سعی کرده‌ایم پرچم‌هایمان را بالا نگه داریم و باعث افتخار هوادارانی باشیم که هر هفته ما را دنبال می‌کنند، آن‌ها ما را تشویق می‌کنند که همیشه در تمام چالش‌های جدید، بهتر عمل کنیم.

امیدوارم این داستان بتواند الهام بخش کسانی باشد که رویای دستیابی به اهداف خود را دارند و نشان دهد که با کار روزمره، عزم و فداکاری، هر آرزویی می‌تواند به واقعیت تبدیل شود. در سخت ترین لحظه ما حتی بیشتر متحد شدیم و یک خانواده شدیم.  هرگز این را فراموش نمی‌کنم. خوبی‌ها هرگز فراموش نمی‌شوند و برای همیشه باقی می‌مانند. تا ابد فورزا اینتر."